*Sadedegan*

Runggunukna halimun di luhur gunung, teu jadi halangan mangsa rék miang. Seja néang pependeman nu pernah katunda. Babawaan geus ngumpul. “Jig, gera indit, sing salamet. Omat jingjing lamun geus hasil!” ceuk indungna. Kencling, Jupri indit, ditutur pangdunga ti indungna, seja neang kembang katresna Nyi Romlah wastana. Srog, nepi ka puncak gunung, kesang ngurutug maseuhan awak saharita tuus katebak ku angin lirih. Rét, ka lembur jugjugeun. Nyéh seuri. “Antosan, geulis! Sakedap deui Engkang dongkap,” gerentesna. Laju mudun, muru lembur. Lebah landeuh anu liuh, kapireng aya sora pangumumam ti salah sahiji masjid. “Parantos mulih ka jati mulang ka asal. Néng Romlah putrana Bapa Arnasan.” Durugdug, léngkah Jupri digancangan. Satepina ka imah Bapa Arnasan, jalma geus ngagimbung. Ngarérét ka hiji wanoja anu keur nukangan, sidik pisan dedeg jeung pakéana  siga Nyi Romlah. Teu tata pasini langsung dirangkul. Nu ditangkeup langsung malik. Gebeg! Jupri reuwaseun pisan. “Punten ambu!” cenah ceuk Jupri bari ngaléos, éra!
                                                     
                                                             ***//***

*Kaos Partéy*

Saparat-parat jalan, ngajajar rupa-rupa kélébét jeung umbul-umbul. Balé désa didangdanan, cenah mah deuk kadatangan calon angota déwan. Enya wé…, teu sawatara lila, kurumuy mobil sédan dikawal ku sababaraha motor pulisi. Pangeusi mobil terus turun, muru korsi nu geus disadiakeun. Waktu calon anggota déwan biantara, anjeuna  ngarérét ka belah kénca, na ari pok téh “Pa Lurah! Ari itu sawah saha? Teu ngahargaan pisan, partéy!” Bari nunjuk. Sakabeh jalma ngaleret ka sawah. Bréh téh bebegig keur gagaléongan katebak angin.