Fiksi Mini Sunda

*BATI OCON*

Waktu beurang geus maju ka asar, ceuk kolot mah, waktu méngok panon poé. Uing keur diajar ngalagu, bari nangunjar handapeun tanggal waru. Keur anteng ceuceuleuweungan, adi uing nyampeurkeun, gék diuk gigireun. Ceuleuweung kuring ngalagu deui: “Boga kabogoh jauh, meuntas lau,” Karék gé sakitu, uing ngalagu téh, adi uing, ujug-ujug ngadegungkeun, bari pok  na : “Leuheung jauh gé, gableg! Aingah tong boro-boro nu jauh, anu deukeut gé euweuh nu ngambeuan!”  Ku uing di tembal deui: “Naha ngaruh kitu, kana harga béas, mun nyanéh gableg kabogoh?” Adi uing kurang kerung: “Lieur ah! Ngobrol jeung nu tideuha, ti kolot mah!” Bari terus ngaléos. “Wéw! Nyanéh nu tideuha mah, matak awak tangihgul, siga batu Palalangon gé!” Ceuk kuring, bari malédog adi. Si adi nyingcet: “Haiit!” Bangkieung.  Sorodot.  Gedebut. Adi uing ngaringkuk dina kamalir. 

*TARIK NGALAMUN*

Wanci haneut moyan, kuring geus saged, rék indit bari mecakan mobil anyar. Bray, panto mobil dibuka. Gék, kuring diuk, ditukangeun setir mobil. Acan gé mobil disetater. “Badé kamana Néng! Mamang milu!” ceuk  Mang Hamdan. “Entong ngilu, kuringna rusuh! Tuh, paké wé mobil nu itu, kop méré keur Mamang!” cékéng téh. Kurumuy deui Bi Marni: “Badé angkat kamana, Néng, téh? Bibi aya peryogi, nyelang heula béas, saentik mah!”  bari ngalengis.  “Teu kudu nyelang,  cig wé ka dapur, cokot anu dina boboko, aya lima entikeun!”  ceuk kuring, bakat ku rusuh. Sabot, mobil dék ngageuleuyeung. “Keur naon Yoh? Digeroan titadi meni tonggoy!”  Ceu Titi nepak tak-tak kuring. Gebeg. Reuwas kacida. Kop kana seuseuhan poékeuneun.